வியாதியக் கண்டுபிடிக்கும் டயக்னாசிஸ் முக்கியமானது. ஒரு பேஷண்டோட ட்ரீட்மெண்ட்டே அத வச்சுத் தான். ஒரு டாக்டர் டயாக்னசிஸ்ல கோட்டை விட்டா பேஷண்ட் பாடு திண்டாட்டம் தான். அது சரியா அமைஞ்சுட்டா தனிக் கலை, சரியா இல்லைன்னா தனிக் கதை. இப்போ ஒரு ஜோக்கான டயாக்னசிஸ் கதை.
முனியப்பன் கிட்ட நம்ம தங்கவேல் வயித்த வலிக்குதுன்னு ஊசி போட வர்றார். முனியப்பன் பாத்துட்டு அல்சர் அப்படின்னு முடிவு பண்ணி ஊசி போட்டு மாத்திரை குடுக்கறார். ஊசியப் போட்ட உடனே நம்ம தங்கவேலு வாந்தி எடுத்துர்றார்.... அதுவும் ரத்த வாந்தி. உடனே நம்ம முனியப்பன் பக்கத்துல ஒரு குடல் அறுவை சிகிச்சை நிபுணர் கிட்ட ரெஃபர் பண்றார். ரத்த வாந்தின்னா... ரைல்ஸ் ட்யூப் போடணும். வாய் வழியா ஏதும் குடுக்கக் கூடாது. டிரிப்ஸ் போடணும்.
அந்த டாக்டர் குடலுக்குன்னு (Gastro Enterology) புராஜக்ட் பண்ணி ஆஸ்பத்திரி நடத்துறார். மதுரை பெரிய ஆஸ்பத்திரிலயும் அறுவை சிகிச்சை நிபுணரா இருக்கார். அந்த ஆஸ்பத்திரியல இருந்து முனியப்பனுக்கு போன். உங்க பேண்ட்டுக்கு சிக்மாய்டு வால்வஸ் (Sigmoid Volvus). GH அனுப்பிட்டோம். சிக்மாய்டு வால்வஸ்னா வயிறு வீங்கும், மோஷன் போகாது.
நம்ம தங்கவேலு சிக்ஸ்பேக் ஆளு, மோஷன் தொந்தரவும் இல்ல, முனியப்பனுக்கு ஒரே குழப்பம்.
அடுத்த நாள் காலைல நம்ம தங்கவேலு முனியப்பன் கிட்ட நல்லா தெம்பா வந்து நிக்கிறார். நீங்க குடுத்த மாத்திரை, போட்ட ஊசியிலேயே சரியாப் போச்சு அப்படிங்கறார்.
தங்கவேலுவுக்கு அல்சர் தான். அவங்க டயாக்னசிஸ் பண்ண மாதிரி சிக்மாய்டு வால்வஸ் இல்ல.
அப்ப என்ன நடந்துச்சுங்கிறீங்களா ?
நம்ம குடல் டாக்டர், தங்கவேலுக்கிட்ட குடல் அடைச்சுக்கிச்சு. ஆபரேன் பண்ண ஒன்றரை லட்ச ரூபான்ணு ரேட் பேசியிருக்காரு. போன பேண்ட ரைல்ஸ் டியூப் போட்டு, டிரிப்ஸ் போடாம கூத்து பண்ணியிருக்காங்க. இந்த டாக்டர் ஜியஹச்ல வேற இருக்கார்.
ஆனா தங்கவேலு பாருங்க சூப்பரா இருக்கார்.
இப்ப வர்ற சில டாக்டர்களோட டயாக்னஸ்டிக் பவர் எப்படி இருக்கு பாருங்க. இவங்கள என்ன செய்றது. நம்மளே சுவத்துல முட்டிக்கிட வேண்டியது தான்.
முனியப்பனும் அமரும் டபுள் பெடல் சைக்கிள்ல கொடக்கானலுக்கு முனியப்பனும் அமரும் டபுள் பெடல் சைக்கிள்ல கொடைக்கானல்ல 18.04.2011 அன்னைக்கி போனாங்க. முனியப்பன் முன்னால சீட், அமர் பின்னால சீட், ரெண்டு பேரும் பெடல் பண்ணிக்கிட்டு கிளம்பிட்டாங்க. அமர் .. இள ரத்தம் ஸ்பீடா பெடலைப் போட்டார். முனியப்பனும் அவர் பங்குக்கு தொங்க தொங்கன்ணு பெடல் போட்டார்.
கொடைக்கானல் ஏரிய சுத்தி சைக்கிள்ல ரவுண்ட். ரெண்டு பேரும் பெடல் போட்டுக்கிட்டே இருக்காங்க, புறப்பட்ட இடம் வரக்காணோம். இருட்ட வேற ஆரம்பிச்சிருச்சு; அமர், முனியப்பன் ரெண்டு பேருக்கும் சந்தேகம்.... கரெக்டான பாதையில தான் போய்க்கிட்டு இருக்கோமான்னு.... ஏரியச் சுத்தி தான் போய்க்கிட்டு இருக்காங்க, ஆனாலும் புறப்பட்ட இடம் வரலை. சரி போவோம்ணு ரெண்டு பேரும் போனாங்க. Boat Houseம் சிறுவர் பூங்காவும் வந்துச்சு.... அதுக்கப்பறம் தான் "அப்பாடா... நாம தொலஞ்சு போகலன்னு நம்பிக்கை வந்துச்சு."
இப்ப நல்லா இருட்டிருச்சு. இன்னும் புறப்பட்ட இடத்துக்குப் போய்ச் சேரலை. துப்பாக்கிய வச்சு பலூன் சுடுற கடை வழில வந்துச்சு. அமர் பலூன் சுட கௌம்பிட்டார். அப்புறம் அவிச்ச கடலைப் பருப்பு, ரெண்டு பேரும் ஜாலியா பேசிக்கிட்டே போனாங்க. ரொம்ப இருட்டிருச்சு .... ரோட்ல வேற யாரும் இல்லை, சோடியம் வேப்பர் வெளிச்சம் தான், நம்பிக்கையா டபுள் பெடல் போட்டு ஓட்டுனாங்க... எதுத்தாப்புல ஒரு குட்டி சைக்கிள் வருது. நம்ம ஆள் மாதிரி தெரியுதேன்னு பாத்தா .... நம்ம அஷூக்குட்டி.
ரொம்ப நேரமா அண்ணன் அமரையும், மாமாவையும் காணாமேன்னு அவர் அப்பாவ துணைக்கு கூப்பிட்டுக்கிட்டு அவர் ஒரு சைக்கிள்ல வந்துட்டார்.
முனியப்பனும், அமரும் ஏரியச் சுத்துனாங்கள்ல .... கொஞ்சம் தரம் தானாம் அது - 6 கி.மீ.. அவ்வளவு தூரம் டபுள் பெடல் போட்டு இருட்டுல போனது, அஷூவ பாத்ததும் அந்த சிரமம் போயிருச்சு.
